De gemeente Schalkwijk kreeg bij keizerlijk decreet van 21 oktober 1811 het grondgebied toegewezen van de voormalige ambachtsheerlijkheden Schalkwijk, Tull en 't Waal en Honswijk. Het Reglement van 1816 schreef per 1 januari 1818 een nieuwe verdeling voor waarbij het grondgebied werd beperkt tot dat van de voormalige ambachtsheerlijkheid Schalkwijk. De ambachtsheer kreeg een stem in de benoeming van sommige ambtenaren. In 1850 werd baron de Wijckerslooth de Weerdesteijn namens de gemeente een geschenk overhandigd ter gelegenheid van het feit dat hij 25 jaar ambachtsheer was. *  Het bestuur vergaderde net als dat van omringende gemeenten een groot deel van de negentiende eeuw in een herberg. De kamerhuur van 20 gulden werd in 1845 voor het laatst vermeld op de rekening; vanaf 1846 werd een kamer van de bij de nieuwe school behorende onderwijzerswoning als 'raadskamer' gebruikt. *  In 1847 had Schalkwijk 1138 inwoners, waarvan 972 katholieken en 166 protestanten. De plannen voor de bouw van een eigen gemeentehuis in de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn niet gerealiseerd; in 1892 werd het huis Rustenburg gehuurd voor de vergaderingen van het gemeentebestuur en in 1910 vond opnieuw een verhuizing plaats, nu naar het aan de gemeente toebehorend huis dat was gebouwd als woning voor de geneesheer en dat vanaf 1893 was gehuurd door de burgemeester. Dit gebouw werd in 1923 met een verdieping verhoogd en een gedeelte diende vanaf dat jaar weer als woning voor de burgemeester. Een gemeenschappelijke secretarie met de gemeente Tull en 't Waal had bestaan 1860-1885 en vanaf 1893; deze kreeg in 1935 officieel beslag toen een gemeenschappelijke regeling aan Tull en 't Waal werd opgelegd. Vanaf 1852 was dezelfde persoon burgemeester van Schalkwijk en Tull en 't Waal; hetzelfde gold voor de eerder genoemde jaren voor het secretarisambt. De samenvoeging met Houten per 1 januari 1962 betekende de opheffing van de gemeente.