De Sjaloombeweging, bestaande uit rooms-katholieken met een oecumenische belangstelling, die de gebeurtenissen in hun kerk kritisch volgden, is ontstaan vanuit de Pleingroep.
De Pleingroep, die in 1954 gevormd werd in Den Haag, had ook sympathisanten elders in Nederland en onderhield contacten tot in Parijs toe (met Abbé Pierre). Prominente leden vanaf het eerste uur waren o.a. pater Simon Jelsma en Piet Reckman.

Omstreeks 1963 verbreedde de groep zich tot een werkelijk oecumenische beweging. Protestanten uit zowel de hervormde als de gereformeerde kerk traden toe. Samen met andere oecumenische groeperingen werd in september 1963 te Utrecht een congres gehouden onder de benaming ‘Vijf broden en twee vissen’, dat inspireerde tot verdere actie. Toen ontstond ook de Sjaloomgroep met het blad ‘Sjaloom’, waarvan het secretariaat gevestigd werd in enkele naast elkaar gelegen huizen aan de Drie Jofferen Gaarde te Odijk, om vandaar uit centraler in het land te kunnen werken.

Enkele kerngroepleden vestigden zich eveneens in Odijk. Ook de eigen uitgeverij kwam in Odijk en daarmee tevens de Oecumenische leergang. Veel belangstelling was er voor de georganiseerde Liefdesmalen ofwel Agapèvieringen in het Sjaloomsecretariaat, die de wereldpers haalden en hevige kritiek uitlokten van het Vaticaan.

In die tijd evolueerde Sjaloom van een oecumenische beweging naar een maatschappij kritische beweging. De oecumenische leergang werd Studio kosmopolitiek. Er kwam meer belangstelling voor uitbuiting van de Derde Wereld en van de machtsstructuren in de wereld en in eigen land. Sjaloom werd een belangrijke actiegroep, organiseerde landelijke acties, trainde actiegroepen en liet zelfs de politiek (nationaal en internationaal) niet onberoerd. Ook met het dorpsleven in Odijk had Sjaloom bemoeienis. In 1965 organiseerde Sjaloom een internationaal werkkamp ter verbouwing van een boerderij in Odijk tot nooddorpshuis. In 1970 werd deze boerderij aan de Vork ingericht als actiecentrum annex werkplaats voor activiteiten uitgaande van Sjaloom.

Enkele jaren later werd deze werkplaats het centrum van de protesten in Nederland tegen het nieuwe dictatoriale regime in Chili. Piet Reckman was daarvan de spil, zoals de Sjaloomgroep zich meer en meer op hem toespitste. De uitgeverij van linkse maatschappijkritische literatuur bloeide. Vele publicaties zagen het licht, verschillende hiervan werden in het Duits vertaald en verspreid door Laetare Verlag. In het begin van de jaren ’80 werd de uitgeverij de hoofdactiviteit van Sjaloom en zelfs de enige activiteit. De vestiging in Odijk was daardoor minder ideaal geworden en men besloot te verhuizen. De werkplaats werd verkocht en de uitgeverij werd eerst naar Utrecht verplaatst en vervolgens naar Amsterdam. De andere activiteiten van Sjaloom eindigden in 1984.

Ineke Smit, destijds werknemer bij Sjaloom, zag het belang van het archief van Sjaloom en wendde zich tot dr. C. Dekker, destijds rijksarchivaris in de provincie Utrecht. Tijdelijk kon het archief geplaatst worden in het rijksarchief in Utrecht, waardoor het van de teloorgang werd gered. In 2005-2006 werd het archief in bewaring gegeven aan en overgebracht naar het streekarchief in Wijk bij Duurstede. De inventarisatie van het archief is begonnen door C. Dekker en P. Reckman, na het overlijden van de laatste werd diens aandeel overgenomen door Ineke Smit.

Behalve deze inventaris op de archieven van de Stichting Plein, de Stichting Sjaloom en dat van Piet Reckman persoonlijk, is er ook nog 4,4 meter aan slechts globaal geordende stukken van Piet Reckman en van de school De Horst in Driebergen.
De plaatsingslijst van doos 1-21 is als bijlage aan deze inventaris toegevoegd.
Van de overige dozen bestaat geen toegang.
Naar verwachting volgen op dit deel nog aanvullingen.

Stukken uit dit archief kunnen worden aangevraagd door vermelding van de naam van het archief en het archiefbeheersnummer tussen ronde haken:
-Stichting Plein, Sjaloom en Piet Reckman (248);
-het of (de) inventarisnummer(s) van de stukken.